นี่ไม่ใช่มาตรการใหม่แต่เคยเป็นมาตรการที่เคยทำขึ้นมาแล้วเมื่อตอนทรัมป์ 1.0 โดยในคราวนั้นสินค้าที่กระทบ ยกตัวอย่างเช่น ยางรถยนต์ ผู้ส่งออกยางรถยนต์ไปยังสหรัฐอเมริกาซึ่งแน่นอนไม่ใช่ประเทศไทย ทำการย้ายฐานการผลิตเข้าไปในสหรัฐอเมริกาแทน และมีอีกหลายสินค้า ซึ่งในครั้งนั้นสิ่งที่เป็นความภาคภูมิใจของสหรัฐอเมริกาถึงกับประกาศว่าสามารถรักษา ตำแหน่งงานในสหรัฐอเมริกาในแต่ละธุรกิจได้ประมาณ 1,000 - 2,000 ตำแหน่งงาน 

        แต่การสูญเสียธุรกิจของประเทศคู่ค้ามีมากถึงระดับพันล้านบาท

        นั่นเป็นเพราะสิ่งที่ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาประสงค์ที่จะให้เกิดขึ้น คือการเลี้ยงตัวเองได้และการมีงานทำของคนสหรัฐ

        ดังนั้นภาพที่มีการเคลื่อนย้ายทุนหรือเคลื่อนย้ายโรงงานจากประเทศที่ได้รับผลกระทบจากการขึ้นภาษีนำเข้ามา ในประเทศไทยในเวลานี้จึงอาจจะต้องพิจารณาเป็นรายสินค้าไป เนื่องจากการขึ้นอัตราภาษีนำเข้าที่ระดับเพดานสูงสุด 36% ของประเทศไทยนั้น อาจทำให้ประเทศคู่เจรจาหรือประเทศคู่ค้าอื่นที่เคยคิดอยากจะย้ายฐานมาที่ประเทศไทยอาจต้องชะลอดูก่อน

        ประการถัดมาคือ คู่แข่งของประเทศไทยจะได้รับผลกระทบด้วยหรือไม่ และหากมีผลกระทบจะอยู่ในอัตราเท่าไหร่ เพราะนั่นจะเป็นตัวบอกเหตุว่าเราจะได้เปรียบหรือเสียเปรียบกับคู่แข่ง ในการส่งออกสินค้าในหมวดต่างๆเข้าไปในสหรัฐอเมริกาหรือไม่

        ประการที่ 3 หลังจากนี้ประเทศสหรัฐอเมริกาอาจจะมีผลกระทบด้านค่าครองชีพที่สูงขึ้น ในหมวดสินค้าและบริการที่ต้องพึ่งพาการนำเข้าจากต่างประเทศ

        ซึ่งนี่ก็จะเป็นการสร้างอำนาจต่อรองของประเทศคู่ค้า ที่จะต้องพยายามเจรจากับสหรัฐอเมริกาว่าจะส่งออกและนำเข้าสินค้าประเภทใดเป็นการชดเชยซึ่งกันและกัน

        ประการสุดท้ายคือ อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างประเทศ ซึ่งประเทศไทยในวันนี้อาจมีความจำเป็นที่จะต้องบริหารจัดการการปฏิวัติเงินตราให้ค่าเงินไทยอ่อนลงกว่านี้เพื่อชดเชยผลกระทบจากอัตราภาษีที่สูงขึ้น แต่คงไม่สามารถที่จะอ่อนค่าลงไปได้ถึง 36%

        วันนี้ยังเร็วเกินไปที่จะเห็นผลกระทบอย่างมีนัยยะสำคัญ แต่เราคงจะคิดช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว!

จัดทำโดย ดร. สิทธิชัย ปริญญานุสรณ์

สถาบันวิจัยและพัฒนาอัญมณีและเครื่องประดับแห่งชาติ (องค์การมหาชน)

3 เมษายน 2568